Over rijke voetballers en arme politiek
22/10/21 10:35 Gepost in: Politiek | Actualiteit
Tot nu toe genoot de voorzitter van de Franstalige liberalen partij MR, Georges-Louis Bouchez, geen al te grote bekendheid in Dorpstraat Vlaanderen, maar sinds zijn passage in enkele politieke duidingsprogramma’s op TV, is daar de laatste weken wellicht verandering in gekomen. Alleen is het maar de vraag of die grotere bekendheid hem, zijn partij of zijn Vlaamse liberale geestesgenoten van Open VLD, enig electoraal voordeel zullen opleveren.
Het is immers af te wachten hoe het valt bij de gemiddelde Vlaming, dat Mr. Bouchez tijdens zijn recente media optredens de fiscale voordelen, waarvan professionele voetballers en voetbalclubs in dit land mogen genieten, met vuur verdedigt. Zijn belangrijkste argumenten om te stellen dat het perfect aanvaardbaar is dat voetballers die jaarlijks miljoenen verdienen, veel minder RSZ bijdragen betalen dan de modale loontrekkende, zijn dat het Belgische voetbal van groot maatschappelijk belang is én dat er een hele ‘business’ achter zit, waaraan veel loontrekkenden hun inkomen mogen danken.
Het maatschappelijk belang van het voetbal kan men uiteraard niet ontkennen. Maar valt dat niet evenzeer te zeggen van talrijke andere sporten en culturele evenementen, die allerminst kunnen rekenen op dezelfde financiële stimuli vanuit de overheid, integendeel zelfs. Er zijn mij bovendien weinig of geen andere sporten bekend die zoveel overlast veroorzaken en zich wekelijks de schaarse publieke politie-, hulp- en andere diensten toe-eigenen.
Het is eveneens onzeker of de televisiekijker gecharmeerd is van het zogenaamde ‘business model’ waarop de ‘als bedrijven gerunde ’ clubs draaien en waarvan volgens de MR voorzitter zovele burgers financieel afhankelijk zijn. Sinds ‘Operation Zero’ enkele maanden geleden losbrak, is wat al lang publiek geheim was, nu wel heel pijnlijk duidelijk geworden: het beleid van voetbalclubs heeft soms meer weg van met overheidsgeld gesubsidieerde mensenhandel. Het is een ‘business model’ waarin een kleine groep ‘zakenmensen’ clubs met smeergeld en omkoperij in een wurggreep houdt en waarin (top)voetballers, spelersmanagers en zelfs scheidsrechters zich verrijken en de geloofwaardigheid van het voetbal te grabbel gooien.
Valt het maatschappelijk nog te verdedigen dat de topverdieners onder de voetballers slechts een fractie betalen van wat een gewone burger bijdraagt? Moet een ‘business model’ waar omkoperij, belastingontduiking en smeergeld de norm lijken te zijn, nog ondersteund worden met overheidsgeld? Volgens de MR voorzitter moet dat inderdaad kunnen! Opmerkelijk in dit verhaal is ook dat Mr. Bouchez zelf voorzitter is van amateurclub Francs Borains en ambitie schijnt te hebben om zijn club naar de hogere regionen van ons nationale voetbal te loodsen. Is het misschien niet vooral daarom dat hij, als bijna enige politieker, het onverdedigbare blijft verdedigen?
Ook in een andere politieke discussie bouwt Mr. Bouchez vlijtig aan zijn bekendheid in Vlaanderen, en doen zijn uitspraken bij menig toeschouwer de wenkbrauwen fronsen. Nee, het gaat ook hier niet over het grote klimaatvraagstuk van vandaag, want de MR voorzitter vindt andere dingen belangrijk wanneer hij op de Vlaamse TV komt praten. Als enige regeringspartij blijft de MR, met de voorzitter op kop, overheidssubsidies voor de aankoop van een tweede of derde woning verdedigen. Zijn argument voor deze opvallende houding is even verbijsterend als wereldvreemd te noemen: burgers die een tweede of zelfs derde woning wensen aan te kopen, zijn volgens de liberale voorzitter helemaal niet rijk en dus is een financieel duwtje in de rug overheidsgeld perfect verdedigbaar, nodig zelfs. Dát is zo belangrijk voor Mr. Bouchez dat hij er zelfs een regeringscrisis voor schijnt over te hebben. Faut le faire!
Het is op zich een spijtige vaststelling, maar van een voorzitter van een politieke partij in België en zeker van een liberaal, kan men tegenwoordig niet meer verwachten dat die de dagelijkse beslommeringen van de gewone burger kent. Enige notie van een gemiddeld inkomen in dit land zou echter wel het absolute minimum aan inzicht moeten zijn, voor iemand die pretendeert zich in te zetten voor een betere samenleving. Niet zo voor de voorzitter van MR. Ik zou Mr. Bouchez dan ook willen uitnodigen om in plaats van in TV studios van een hoge toren te blazen, een paar dagen In Vlaanderen de boer op te gaan. Raak eens grond in dit landsgedeelte en breng eens een bezoekje aan de burgers, alleenstaanden en tweeverdieners, die vandaag hun energiefactuur amper kunnen betalen, laat staan kunnen dromen van een eerste eigen woning. Vraag hén eens wat men er van vindt dat hun belastingsgeld gebruikt wordt om anderen een tweede of derde woning te laten aanschaffen en leg het hen dan meteen ook eens uit waarom het OK is om voetballende miljonairs minder te belasten dan zij.
Kijk eens hoe dat valt…
Het is immers af te wachten hoe het valt bij de gemiddelde Vlaming, dat Mr. Bouchez tijdens zijn recente media optredens de fiscale voordelen, waarvan professionele voetballers en voetbalclubs in dit land mogen genieten, met vuur verdedigt. Zijn belangrijkste argumenten om te stellen dat het perfect aanvaardbaar is dat voetballers die jaarlijks miljoenen verdienen, veel minder RSZ bijdragen betalen dan de modale loontrekkende, zijn dat het Belgische voetbal van groot maatschappelijk belang is én dat er een hele ‘business’ achter zit, waaraan veel loontrekkenden hun inkomen mogen danken.
Het maatschappelijk belang van het voetbal kan men uiteraard niet ontkennen. Maar valt dat niet evenzeer te zeggen van talrijke andere sporten en culturele evenementen, die allerminst kunnen rekenen op dezelfde financiële stimuli vanuit de overheid, integendeel zelfs. Er zijn mij bovendien weinig of geen andere sporten bekend die zoveel overlast veroorzaken en zich wekelijks de schaarse publieke politie-, hulp- en andere diensten toe-eigenen.
Het is eveneens onzeker of de televisiekijker gecharmeerd is van het zogenaamde ‘business model’ waarop de ‘als bedrijven gerunde ’ clubs draaien en waarvan volgens de MR voorzitter zovele burgers financieel afhankelijk zijn. Sinds ‘Operation Zero’ enkele maanden geleden losbrak, is wat al lang publiek geheim was, nu wel heel pijnlijk duidelijk geworden: het beleid van voetbalclubs heeft soms meer weg van met overheidsgeld gesubsidieerde mensenhandel. Het is een ‘business model’ waarin een kleine groep ‘zakenmensen’ clubs met smeergeld en omkoperij in een wurggreep houdt en waarin (top)voetballers, spelersmanagers en zelfs scheidsrechters zich verrijken en de geloofwaardigheid van het voetbal te grabbel gooien.
Valt het maatschappelijk nog te verdedigen dat de topverdieners onder de voetballers slechts een fractie betalen van wat een gewone burger bijdraagt? Moet een ‘business model’ waar omkoperij, belastingontduiking en smeergeld de norm lijken te zijn, nog ondersteund worden met overheidsgeld? Volgens de MR voorzitter moet dat inderdaad kunnen! Opmerkelijk in dit verhaal is ook dat Mr. Bouchez zelf voorzitter is van amateurclub Francs Borains en ambitie schijnt te hebben om zijn club naar de hogere regionen van ons nationale voetbal te loodsen. Is het misschien niet vooral daarom dat hij, als bijna enige politieker, het onverdedigbare blijft verdedigen?
Ook in een andere politieke discussie bouwt Mr. Bouchez vlijtig aan zijn bekendheid in Vlaanderen, en doen zijn uitspraken bij menig toeschouwer de wenkbrauwen fronsen. Nee, het gaat ook hier niet over het grote klimaatvraagstuk van vandaag, want de MR voorzitter vindt andere dingen belangrijk wanneer hij op de Vlaamse TV komt praten. Als enige regeringspartij blijft de MR, met de voorzitter op kop, overheidssubsidies voor de aankoop van een tweede of derde woning verdedigen. Zijn argument voor deze opvallende houding is even verbijsterend als wereldvreemd te noemen: burgers die een tweede of zelfs derde woning wensen aan te kopen, zijn volgens de liberale voorzitter helemaal niet rijk en dus is een financieel duwtje in de rug overheidsgeld perfect verdedigbaar, nodig zelfs. Dát is zo belangrijk voor Mr. Bouchez dat hij er zelfs een regeringscrisis voor schijnt over te hebben. Faut le faire!
Het is op zich een spijtige vaststelling, maar van een voorzitter van een politieke partij in België en zeker van een liberaal, kan men tegenwoordig niet meer verwachten dat die de dagelijkse beslommeringen van de gewone burger kent. Enige notie van een gemiddeld inkomen in dit land zou echter wel het absolute minimum aan inzicht moeten zijn, voor iemand die pretendeert zich in te zetten voor een betere samenleving. Niet zo voor de voorzitter van MR. Ik zou Mr. Bouchez dan ook willen uitnodigen om in plaats van in TV studios van een hoge toren te blazen, een paar dagen In Vlaanderen de boer op te gaan. Raak eens grond in dit landsgedeelte en breng eens een bezoekje aan de burgers, alleenstaanden en tweeverdieners, die vandaag hun energiefactuur amper kunnen betalen, laat staan kunnen dromen van een eerste eigen woning. Vraag hén eens wat men er van vindt dat hun belastingsgeld gebruikt wordt om anderen een tweede of derde woning te laten aanschaffen en leg het hen dan meteen ook eens uit waarom het OK is om voetballende miljonairs minder te belasten dan zij.
Kijk eens hoe dat valt…
blog comments powered by Disqus