rixhon.be The Virtual Life and Times of the Rixhon's

Onderwijs in Vlaanderen

1 september, geen betere dag dan vandaag om een stukje actualiteit onder de aandacht te brengen in verband met het onderwijssysteem in Vlaanderen (trouwens, hoe zou het eigenlijk nog zijn met de doelstellingen van het "Vlaanderen 2020" project van de Vlaamse Overheid om een Europese topregio te worden?). Vandaag werd bekend dat het gemeentebestuur van Antwerpen het gedicht "Losgeld" van hun eigen stadsdichter Ruth Lasters niet aanvaardt. Als reactie hierop besloot de dichter ontslag te nemen uit haar functie.

Volgens de dichter is "Losgeld" een protestgedicht dat zij samen met haar leerlingen schreef om meer aandacht en respect te vragen voor de vakman en de vakvrouw in onze samenleving. Het gedicht klaagt het elitarisme van ons onderwijs aan. Net zoals de dichter dit naar eigen zeggen tijdens haar loopbaan als leerkracht heeft zien gebeuren, ervaren wij zelf ook hoe kinderen kunnen lijden onder de stempels en stigma's die het onderwijs tot op de dag van vandaag hanteert om kinderen in hokjes te duwen en niet iedereen het respect geeft waarop men recht heeft.

De coronacrisis is amper achter de rug en je ziet en hoort het al aan alles dat men reeds vergeten is wie de mensen zijn die er voor hebben gezorgd dat onze samenleving niet helemaal door de knieën is gegaan. Nee, dat waren dus niet de advocaten, de notarissen of gelauwerde "masters of Industry". Maar wel vrijwilligers, verplegers, zorgkundigen, vuilnisophalers, cassières, magazijniers enz. Mensen die tijdens hun korte tijd op de schoolbanken als "B" werden gelabeld…

In plaats van dit gedicht aan te grijpen als een gelegenheid om in discussie te treden met de dichter en schoolkinderen in het algemeen, vond het Antwerpse gemeentebestuur het dus beter om dit gedicht met een halve drogreden (het gedicht werd niet besteld) compleet te negeren.

Wij geven het hier alvast een plaats in de publieke ruimte:

Losgeld

Olie-, oliedomme staat die leerlingen vanaf twaalf jaar
nog altijd letterlijk met ‘A’ labelt of ‘B’. Welkom in het middelbaar!

Aan Vlaanderen een vraag: wanneer ligt de maatschappij volledig plat?
Is dat wanneer de notarissen en de senators staken? Of als de loodgieters,
de bakkers en de havenarbeiders niet opdagen?

Ah, inderdaad! Het land ligt op zijn gat als de dakwerkers nakateren,
als alle winkeliers hun schup afkuisen, als de onthaalmoeders
de luiers zelf aandoen, als koks hun kat sturen naar Nam Fong,
Mister Spaghetti en naar alle internaten.

En wie is nu het slimst, iemand die weet waar de Aconcagua ligt
(vraag uit De slimste mens ter wereld) of wie het hele stroomschema kan tekenen
en uitvoeren voor een schoolkeuken, het Sportpaleis, Wetstraatvergaderzalen?
Iemand die weet hoeveel een flamingo weegt of iemand die een tillift kan bedienen
zonder dat de bomma valt op koude tegels voor het licht uitgaat?

Wij moesten maar eens over A- en B-ministers praten. Dan zouden ze
misschien verstaan hoe het aanvoelt. Alsof wij tweede keus zijn,
alsof een stiel leren slechts een plan B kan zijn
voor als de A-richting iemand niet ligt, niet gaat.

Straks vraagt gij, Vlaanderen, nog losgeld voor het woord ‘intelligent’
dat gij al eeuwenlang gegijzeld houdt, alleen voor quizzers reserveert,
voor dokters, architecten, wetenschappers, voor mevrouw Michiels en advocaten.

Terwijl wij, trappenmakers, de hellingsgraad berekenen, de ideale afstand tussen treden. Kunt gij dat, Vlaanderen? En weet gij alles, zoals wij, mecaniciens, over de juiste spanningskracht op bouten van de nokkenas of hoe de distributieriem vervangen dient
voor een perfecte kleptiming?

Zolang gij, Vlaanderen, niet ook de vakman slim noemt
in kranten, spelprogramma’s en journaals,
zijt gij de A’s in uw naam VlAAnderen niet waard.

Ruth Lasters, geschreven in samenwerking met Kelvin Kamau, Miguel Angel, Charlotte Sibaers, Amber Serresen, Nyano Van Mechelen en Inne Michiels van de Spectrumschool in Deurne.
blog comments powered by Disqus